Geçtiğimiz hafta gündemine lise sınavlarına hazırlanan 13 yaşındaki bir kız çocuğunun intiharı damgasını vurmuştu. Konu hakkında çok fazla yazıldı çizildi. Kimi insanlar sistemi, kimi insanlar aileyi suçladı. Ailenin suçlanmasını çok anlamlı bulmuyorum. Hiç bir anne baba evladının ölesiye çalışmasını istemez.
Fakat bir gerçek var ki lise hakikaten hayati derecede önemli.
Olmaması gerekir ama öyle.
Sistem eleştirisinin her köşe başında yapıldığı bir ortamda lise önemli olmamalı. Ama eleştirileri yapanlar bizzat lisenin öneminin katlamaktan geri kalmıyorlar.
Konu hakkında önemli ve tek örneğim; kurumların çalışan seçerken gösterdikleri eğitim ve üniversite takıntısı. İyi ve hatta çok iyi bir üniversiteden mezun değilseniz işiniz zor.
Kimse yanlış anlamasın ama özel üniversitelerin neredeyse tamamı “iyi üniversiteden mezun” ifadesinin yerini doldurmuyor.
İyi üniversiteden mezun değilsiniz ama okurken çok mu aktiftiniz, dersleriniz çok mu iyiydi?
Bu etiketinizi değiştirmiyor.
Açıkça ifade etmek gerekirse ilk akla gelenler; Boğaziçi, ODTÜ ve İTÜ ayrıcalıklı denebilir. Buralardan mezunlar önemli yerlerde oldukları için “memleketçilik” benzeri tercihlerini “okul’culuk” üzerinden yapabiliyorlar.
Böylece iyi bir üniversite mezunu olmak önemini katlıyor.
Zira geri dönüp okuduğunuz üniversiteyi değiştiremeyeceğiniz için ömür boyu bir kategoriye aitsiniz.
Bir sonraki soru basit ve başa dönmemizi sağlıyor.
“İyi bir üniversitenin yolu nereden geçer”
İyi bir lise.
“İyi bir lise için kaç yaşında düzenli daha doğrusu agresif ve yarışçı çalışmalısınız?”
13
“İntihar eden kızımız kaç yaşındaydı?”
13
Yani sistemi eleştiren ve değiştirebilecek güçteki insanlar 13 yaşındaki azminize göre bütün hayatınızı puanlıyor ve yaşam kaliteniz buna göre şekilleniyor.
Şimdi, “lise, hayati öneme mi sahip?”
Evet, maalesef ve sorumlusu biziz…
No Comments